cicho I
nic nie mówiąc, nie wydając żadnego dzwięku; nie odzywając
Więc Woźny cicho wszedł do sieni, Siadł przy świecy i dobył książeczkę z kieszeni (I) Pan Hrabia, zachwycony tak cudnym widokiem, Stał cicho (II). Siedział cicho i tylko Bernardyna trwożył (II) Tylko poprawił kaptur i ręce za pasem Zatknąwszy, wyszedł cicho z pokoju (II). Z małych drzwiczek, ukrytych pomiędzy filary Wysunęła się cicho postać na kształt mary. Gerwazy! (V) Siedź cicho, jakeś siedział (V)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Cechy spostrzegane narządami zmysłu ↔ Słuchem